Kadjuraho

In deze plaats staat een groot tempelcomplex met erotische afbeeldingen. Dit tempelcomplex is vroeger op een afstand van 70 km van de paleizen van de maharadja's gebouwd. Als ze dus wilden bidden moesten ze een flink eind reizen. Het complex is hier gebouwd, omdat men ervan uit ging dat vijanden hier niet zouden komen. Blijkbaar klopte dat, want de tempels zien er erg mooi uit. Dit is ook een van de weinige plaatsen in India waar je veilig kunt fietsen. Alhoewel.... een reisleider van een andere reisgroep is hier 's avonds geschept door een auto. Hij hield daar een ernstige breuk in het been aan over, waarvoor hij behandeld moest worden in een prive kliniek in Delhi.

Jaipur

Na Delhi ging ik met de trein naar Jaipur. Dat was een rit van 6 uur. De groep had gereserveerde plaatsen. In het stukje waar ik zat kwamen nog een Indische man en een Indische vrouw zitten. Toen we een station naderden ben ik even uit de deur gaan hangen om een foto te maken van alle mensen die richting trein renden. In de trein komen ook geregeld mannetjes met eten en drinken langs. In Jaipur verbleef ik in een mooi hotel. Het was een voormalig paleis. Een deel van de twee dagen die ik daar doorbracht ben ik op eigen houtje op stap geweest. Ik heb een excursie gemaakt met de riksja naar het Monkey Palace, Palace of the winds, City Palace en Gaitor. Dat laatste is de plek waar de maharadja's zijn gecremeerd en begraven. Ze liggen daar in schitterende "paleisjes". Als je de stad echter bekijkt zie je veel vuilnisbelten op straat liggen. Er komt wel eens iemand langs met een handkar om wat weg te brengen, dus een soort stadsreiniging, maar ze lijden blijkbaar aan een stevige onderbezetting. Het is verbazend om te zien hoeveel mensen op straat slapen, ook met kinderen, en hoeveel nog (samen met de vele goed gevoede zwijnen) in de vuilnishopen naar iets eetbaars zoeken. Tja, het is best een schokkend land waar je nog goed de "struggle of life" kunt zien.

Delhi

Na aankomst in Delhi werden we naar het hotel gebracht. Ik hield het daar al gauw voor gezien, want ik wilde geld halen en het straatleven bekijken. Dat was best interessant. De volgende ochtend kregen we een stadsrondrit. Ik kwam toen bij een zeer mooi onderhouden tempel, de Lakshmi tempel. Deze staat bekend om o.a. zijn swastika's. Vervolgens gingen we naar de Raj Gat, de plaats waar Mahatma Gandhi is  gecremeerd. Daar waren twee mannen bezig met een ceremonie. ze liepen om het graf heen, een trommelde en ze zongen beiden een mantra. Toch leuk om te zien. Daarna gingen we naar India Gate. Daar kreeg ik de opmerking te horen van vier pubertjes dat ze graag met mij op de foto wilden. Ik vertrouwde het al meteen niet, maar voordat ik wist stonden ze aan beide kanten naast mij en voelde ik dat een van die knulletjes zijn hand op mijn kont legde. Natuurlijk de kant waar mijn portemonne in mijn broekzak zat. Ik sprong dus achteruit en zei dat ze van me af moesten blijven. Bovendien maakte ik een foto van hen. Ze lachten daarop schaapachtig. Tja, dieven heb je overal, maar vooral in zo'n arm land. Toch kan ik dit soort ervaringen missen als kiespijn. De volgende ochtend zouden we per trein naar Jaipur reizen. Daarover een volgende keer.

Bloggen

een hele tijd heeft het bloggen op deze site stilgelegen. Deels kwam dat door het overlijden van mijn vader, maar het kwam ook doordat ik enige tijd later op vakantie ben gegaan naar India en Nepal. Ik ga het weer op pakken. Ik veel moois, en minder moois, gezien in die landen. Ik zal de komende weken weer eens wat artikeltjes gaan schrijven. Helaas doet mijn fotosite het niet meer. Er is iets mis met de poortdoorverwijzing. Ik heb te weinig technische kennis om dat voor elkaar te krijgen, dus heb ik mijn server maar uitgezet. Niemand kan er op komen, behalve ik dan via het interne netwerk.

Crematie vader

Nadat mijn vader was overleden, kreeg ik een drukke week. Er moest een hoop geregeld worden. Gisteren, vrijdag 22 september 2007, was de crematie van mijn vader. Ik vond het erg prettig dat een lid van mijn duikteam en ook een vriend uit Brabant aanwezig waren. Zij hadden mij gevraagd of ze mochten komen. Die belangstelling voelt goed. Er waren lovende woorden over de dienst en over de koffietafel. Als ik terugkijk naar de dag van gisteren en terugdenk aan de reacties van de belangstellenden, dan denk ik dat mijn vader tevreden zou zijn geweest. Dat vind ik belangrijk om te weten. Per slot van rekening wil je het graag goed doen en je vader een goed afscheid geven. Dat is gelukt. Daar ben ik blij om.

mijn vader

op 22 september 2007 om 17.30 uur is mijn vader in het bijzijn van mijn moeder, zus, zwager en mijzelf overleden. Hij lag al 7 weken in het ziekenhuis. Vrijdag 21 september was hij nogmaals geopereerd. Vrijdagavond zag hij er nog redelijk uit, maar op zaterdagmiddag werd het mijn moeder en mij duidelijk dat hij er slechter bij lag. De dokter gaf al aan dat hij niets meer zou doen. Daarop hebben we mijn zus en zwager gebeld en met z'n vieren afscheid genomen van pa.

 

Dit is een ramp!

 

Hieruit blijkt dat dus ook sterke mannen sterven. Ik zal mijn vader heel erg missen. Altijd stond hij klaar met raad en daad. Hij was altijd bereid om te helpen. Mijn rots in de branding. Hij is er niet meer.

The Police

Op vrijdagmiddag 14 september werd ik door een collega gebeld met de vraag of ik zin had om die avond naar The Police te gaan. Uiteraard had ik dat! Het bleek ook nog kosteloos te zijn. De buurvrouw en buurman van de collega konden niet en gaven de kaartjes weg. Dus afgesproken dat ik mijn collega op zou halen. Bij de Arena aangekomen speelde de zoon van Sting al in het voorprogramma. The Police begon precies op tijd. Helaas zaten wij aan het ene eind van het voetbalveld en The Police aan het andere eind. De Policemen waren dus kleine poppetjes op het podium. Gelukkig waren er wat grote schermen waar op we hen konden zien. De muziek was prima, maar helaas was de akoestiek niet best. Maar dat is bekend van de Arena. Alle grote hits werden gespeeld. Conclusie: die ouwetjes kunnen het nog steeds. Met z'n drieen produceren ze een behoorlijke hoeveelheid geluid! En goed! Ik zou er echter nooit 80 euro voor hebben betaald. Dat vind ik toch te gortig. Daarom heb ik ook geen moeite gedaan om een kaartje voor The Boss in Gelredome te krijgen. Omstreeks 23.00 uur reden we weer naar huis. Tevreden over het concert.

Elfriede

Vanmorgen werd ik gebeld en gevraagd om wat eerder naar de crematie te komen. Het duikteam was verzocht om de kist te begeleiden. Het was toch wel prettig dat we haar mochten begeleiden van de rouwzaal naar het crematorium. Er waren erg veel mensen. Dat geeft de familie natuurlijk veel troost. Ze hadden het er erg moeilijk mee. Op het einde, waarbij je om de kist loopt om afscheid van de overledene te nemen, werd een Afrikaans nummer gezongen. Het was een passend nummer. Erg aangrijpend ook.  Elfriede stond nog midden in het leven. Ik heb een behoorlijk aantal duiken met haar mogen maken en had een goed contact met haar. Zij vertelde laatst nog dat zij de duikclub als haar sociale leven beschouwde. Dat soort momenten staan nu opeens heel helder voor de geest. El, ik zal je nooit vergeten.  

In memoriam

Op zaterdag 4 augustus 2007 kreeg ik 's middags een telefoontje dat het niet goed ging met Elfriede. Een goede vriendin van mij. Er was een tumor in haar hoofd aangetroffen. Dat was nogal schokkend, doch helaas was het aantreffen van een tumor niet onverwacht gezien haar ziektehistorie. Helaas kreeg ik vanochtend (15 augustus 2007) telefonisch bericht dat Elfriede op 14 augustus 2007 om 20.00 uur is overleden. Veel te jong, op 39 jarige leeftijd.

 

Elfriede, je was iemand die ik graag zag. Ik vond jou prettig gezelschap. Diverse keren hebben we prima duiken gemaakt, gezellig uit geweest en lekker gekletst tijdens clubavonden. Ik zal een van de laatste gesprekken die we hadden nooit vergeten. Je vertelde toen dat wij (het duikteam) jouw sociale leven zijn. Ik zal ook de goede gesprekken die we af en toe hadden missen. Gelukkig heb je niet al te veel meer meegekregen van hetgeen jou de laatste twee weken is overkomen. Jammer dat je niet langer van je pasgeboren zoon hebt kunnen genieten. Ik zal je missen Elfriede. Ik zal je nooit vergeten.

Zeeland

Onlangs weer eens een weekendje Zeeland gedaan met een vriend. 's Avonds gedoken bij de Zeelandbrug. We waren er als eerste en genoten daar van het zonnetje. Er kwam een stel jongeren die allerlei spullen uitlaadden en ons verzochten de auto ietsje verder te zetten. Wij stonden namelijk onder de brug. Ze gingen daar een illegaal feestje bouwen.

 

Het zicht hield niet over, maar het was toch wel een leuke duik. Er waren opvallend veel lipvissen. Normaliter zie ik er bij wijze van uitzondering af en toe eens een, maar nu waren er erg veel. Helaas kon ik er geen goede foto van maken. Ze zijn te beweeglijk. Eentje bleef even rustig liggen, maar helaas is de foto toch niet zo best vanwege het zweefvuil. Volgende keer beter, zullen we maar zeggen. 's Avonds geslapen in een pension in Zierikzee en de volgende ochtend naar 't Gemaal. Helaas had ik een slechte nacht gehad. Ik begon verkouden te worden, zere keel, maar toch geprobeerd te duiken. Dat ging, maar het hield niet over. Dus de tweede duik van de zaterdag maar afgelast. Hopelijk kan ik de volgende keer het weekend afmaken.

Slijk-Ewijk

Afgelopen week kreeg ik mooie verhalen te horen over geweldig goed zicht bij Slijk Ewijk. Dus ben ik daar maar eens met een vriend gaan duiken. Toen we afzakten was al gauw duidelijk dat we niet de beloofde 10 m zicht zouden krijgen. Hier en daar hingen mistflarden. Desondanks was het zicht toch maximaal 5 m. Dus niet slecht voor Nederlandse begrippen. Na enige minuten kregen we de eerste snoekbaars in het vizier. Die was behoorlijk nerveus en gedroeg zich dreigend. Kort daarna zagen we nummer twee. Die lag rustig op zijn plekje en stond toe dat we hem rustig bekeken. Het zicht was goed genoeg voor een overzicht over de muur en de begroeiing. Na zo'n 28 minuten kwamen we in de buurt van het stuk waar het minder interessant wordt, dus maar weer gekeerd. Op de terugweg zagen we eerst de makke en vervolgende de agressieve snoekbaars. Dat beest begon op een gegeven moment flink te dreigen. Hij opende zijn bekkie en kwam onze kant uit. Mijn buddy was dichterbij. De snoekbaars twijfelde eerst of hij naar mij of naar mijn buddy zou gaan. Die hoger hangende duiker die dichterbij was vond hij blijkbaar toch iets dreigender. Dus leek hij op mijn buddy af te gaan. Toen besloten we maar door te duiken en werd de snoekbaars weer rustig. Misschien heeft ze eieren die ze bewaakt. Kort daarna kwamen we nog een snoek en, bijna bij de uitgang, een zeelt. Die zeelt bleef redelijk rustig in de buurt. Jammer dat de batterijen van mijn camera leeg waren. Ik had daar mooie foto's van kunnen maken. Volgende keer beter. Misschien morgen of zondag???

Kempervennen's Big Mama

Al jaren had ik het voornemen om eens naar de Kempervennen te gaan en te proberen die twee grote meervallen te zien te krijgen. Gisteren was het dan zo ver. Ik ging met de duikclub naar de Kempervennen. Daar aangekomen bleek de duikschool bezig te zijn met een verbouwing. Ik had een wat luxer oord verwacht, maar eigenlijk waren het niet veel meer dan wat zeecontainers die wat aangekleed waren.  Petra gaf ons een briefing en begon ook over een "super-IDC". We zijn namelijk een hoog gebrevetteerde club, veelal divemasters, en zij zagen ons al bij hen op een IDC zitten.....Ze legde uit dat Big Mama eitjes had gelegd in een van de boten en die bewaakte. Zij verzocht ons dan ook niet de boot in te gaan.

 

Ik dook met mijn buddy eerst naar een voormalige ijscokar. Petra had gezegd dat daar een meerval in zou kunnen zitten. Toen we bij die ijscokar aankwamen keek ik via de deur naar binnen. Eerst laag...niks te zien...toen hoog... daar zag ik iets groot hangen wat direct op mij af kwam. Oeps! Camera pakken, aanzetten, shit! die grote kop is al dichtbij...afdrukken...flitser aan....er achteraan hij zwemt weg...

Die foto is helaas niet goed. Ik heb hem van de zijkant gefotografeerd en helaas staat de punt van de bek er niet op. Balen! Vervolgens op de 5 meterlijn naar de bootjes. Daar waren al wat andere clubleden. De meerval zat in de kajuit en zo af en toe kwam ze er uit. Indrukwekkend beest. Helaas was het zicht in de plas niet best. Ik probeerde was leuke foto's te maken, maar helaas, de meeste zijn mislukt. Teveel backscatter. Toch voeg ik maar een foto bij. Na wat photoshop is er toch een leuk beeld van de kop van de meerval te zien.

 

Al met al was het leuk duiken daar. De plas stelt echter niet zoveel voor. Twee bootjes, ijscokar, wat afgezonken rietvlonders, veel zand, nog meer zand, klein beetje begroeiing. Toch moet zo'n gigaroofvis ergens van leven.... Petra zei: jonge kuikens... Ik heb nog een karper vanuit de rietkraag weg zien schieten. Ook heb ik een paar baarsen gezien en anderen van de duikclub een grote snoek. Als je een indrukwekkende vis wilt zien, meerval, ga er vooral naartoe. Voor de rest valt het eigenlijk wat tegen. Ik vind het altijd erg leuk om een rijke begroeiing te zien en daar overheen te duiken.

 

dolphin rebreather

ik had beloofd nog iets te schrijven over mijn duik met de Dolphin rebreather. Dit is een mechanisch apparaat. Dus wat veiliger dan zo'n elektronische Inspiron. De eerste keer was het wennen. Niet aan het trimmen, maar wel aan het ademen. De instructeur had voorgedaan hoe je zo'n apparaat test voordat je gaat duiken. Dus ik voerde, onder zijn toeziend oog, de testen uit en kon alles goedkeuren. Dus het apparaat omgehangen, het souvenirfotootje gemaakt uiteraard, en vervolgens de kraan opengedraaid. Mijn eerste opmerking aan de instructeur was: "ik voel geen lucht stromen"... tja...beginner... Hij zei dat ik toch maar de zee in moest springen. Zo gezegd, zo gedaan. Toen ik op 5 m hing en naar de schroeven van de boot hing te kijken, dacht ik: "goh, ik stik niet. Dus ik moet wel lucht krijgen'".... Logisch, toch? Dus begonnen met de afdaling naar 22m. Het nitroxmengsel was 40%. Het was in het begin wel wennen. In eerste instantie ademde ik veel te krampachtig. Je bent gewent om een luchtstroom te voelen als je ademt. Met deze rebreather heb je dat niet. Je ademt in en uit door dezelfde slang die rondloopt. Er is een constante flow van lucht. Het trimmen was, in tegenstelling tot wat ik eerder altijd had gehoord, geen enkel probleem. Ik was mooi horizontaal getrimd en was meer bezig met letten op de hoeveelheid lucht die ik kreeg..... Na de veiligheidsstop moet je eerst de slang afsluiten, dan de kraan dichtdraaien en vervolgens de set afgeven aan de zodiac"boy". Sluit je de slang niet af, dan komt er water in de scrubber en wacht je een "fraaie" schoonmaakklus.

 

De tweede duik verliep veel meer ontspannen. Je weet dan wat je te wachten staat. Van die tweede duik heb ik dan ook meer kunnen genieten. Ik heb diverse keren geprobeerd dicht bij anemoonvisjes te komen. Dat lukte vrij redelijk, maar of dat de verdienste was van de rebreather??? Geen idee. Ze blijven toch best wel schichtig als je dichtbij komt.

Shaab Shina'ab

Op de laatste duikdag in Soedan, maakten we drie exploratieduiken. Dat wil zeggen, we doken op stekken waar de bemanning nog niet eerder gedoken had. Een van die stekken was Shaab shina'ab. Ik heb hier gedoken met de Dolphin rebreather, wat op zich al een leuke ervaring was. Dit is een stek waarbij je niet diep moet gaan duiken. Het is een geschikte stek voor een derde duik op de dag of als nachtduik. Het koraal is in de eerste 15 m mooi. Wat je op deze stek veel ziet zijn lemon gobi's. Kleine gele visjes met mooie witte strepen langs het oog die in het zitten. Ik heb diverse keren getracht daar een goede foto van te maken. Uitiendelijk is het wel gelukt, mar het was moeilijk. De camera heeft namelijk moeite met goed focussen, omdat de visjes zo klein zijn en wegkruipen in het koraal. Uiteraard blijven ze ook niet zitten, maar schieten ze steeds weg als je net af wilt drukken. Lastige beestjes...;-)

In mijn fotoalbum kun je een foto zien van de lemon gobi.

Merlo Reef

Na Angarosh gingen we naar Merlo reef. Het wordt bijna saai.... maar ook hier zouden we weer kans hebben op hamerhaaien. En ja hoor, we zagen inderdaad hamerhaaien. Ik zat zelf op 26 meter en die hamerhaaien zaten veel dieper, maar het telt! Het was een behoorlijke school. Het is een mooi en groot rif. De duik die wij maakten was gericht op de pinnacle. Tussen de pinnacle en het rif kan het flink stromen, maar dat viel tijdens deze duik mee. Ik ging vanaf 26 m in cirkels omhoog langs de pinnacle. In het begin leek het qua leven niet zo heel erg bijzonder, alhoewel er wel veel leven op de pinnacle zat, maar opeens zie je dan een ""gathering"van 6 pyjamanaaktslakken. Da's best bijzonder. Aan de bovenkant van de pinnacle stond behoorlijk wat deining. Nadat ik daar een veiligheidsstop had gemaakt kreeg ik het turtle-signaal. Ik ging kijken en zag dat een aantal duikers van de groep verzameld waren en naar een schildpad keken. Dus toch maar weer iets afgezakt, naar 9 m, en wat foto's van die schildpad gemaakt. Het was een geweldig dier! Hij was lekker van het koraal aan het smikkelen en liet zich niet door ons storen. Eet smakelijk! Dit was een van de redenen om de dvd van deze vakantie te kopen.

 

Bij de tweede duik op Merlo had ik met een van de gidsen, Hisham, afgesproken dat hij de dolphin rebreather zou demonstreren. Dat deed hij dus. Ik zou op Abington reef en de volgende dag op Shaab Shina'ab met de rebreather gaan duiken. Daarover later meer.

Angarosh

Angarosh betekent: de moeder van alle haaien. Dat beloofd dus wat! Als je aan komt varen zie je een klein eiland. Je kunt er moeilijk opkomen, maar een van de gasten heeft het toch gedaan. Hier worden soms grote scholen hamerhaaien gezien, maar ja, het blijven wilde dieren dus het is niet gegarandeerd dat je ze te zien krijgt. Ik heb twee duiken bij Angarosh gemaakt, maar helaas geen grote school hamerhaaien. Wel een enkele gezien, maar een grote school zou leuk geweest zijn. Desondanks heb ik hier twee leuke duiken gemaakt. Bij beide duiken heb ik een schildpad gezien. Helaas gaat die geen zin op de foto te gaan. Hij zat op de bovenkant van het rif. Toen hij in de gaten had dat ik naderbij sloop en dat ik een foto wilde maken dacht hij "I have a bad hair day" en vertrok als de wiedeweerga. Toch ook een barracuda gezien bij een poetsstation. Blijft leuk. Ik probeer altijd wat leuke foto's te maken van vissen bij poetsstations. Helaas lukt het vaak niet. Deze vakantie is het wel af en toe gelukt. Ik heb bijvoorbeeld een foto van een potato cod met een poetsgarnaal in z'n bek. Helaas worden foto's vaak blauw doordat je in Soedan vaak op een gemiddelde diepte van zo'n 25 meter duikt. Dan verlies je veel licht.

Qita el Banna

Tijdens de briefing werd verteld dat we langs een muur zouden duiken. Aangezien we hier goede kans maakten op hamerhaaien en ander groot vee werd ons aangeraden om goed "ins blaue hinein' te kijken. We werden met de zodiac naar het vertrekpunt gebracht. Daar aangekomen zakten we af naar 26 m. Op een gegeven moment kwamen we in een stroming terecht waar we tegenin moesten. Mijn buddy (iemand die ik op de boot had leren kennen en mijn kamergenoot was) was, zoals gebruikelijk voor hem, een paar meter onder mij en keek ijverig naar het rif. Er waren hele grote tonijnen in de buurt. Die kwamen lekker dichtbij zodat ik ze goed kon bekijken. Toen we in de buurt van een richel kwamen, kwamen twee grote hamerhaaien op mij af. Ik heb daar een paar redelijke foto's van kunnen maken, maar helaas wel te blauw. Jammer genoeg bleven ze toch net te ver weg voor een goede foto van dichtbij. Toen we bij de boot terugkwamen maakten we de gebruikelijke veiligheidsstop en dobberden nog een tijdje in de buurt van het schip rond. Het rif was erg mooi. Er zat veel leven op. Helaas vertelde mijn buddy, toen we terug waren aan boord van het schip, dat hij de grote tonijnen (die vlak bij hem waren geweest en om hem heen hadden gezwommen) niet had gezien! Tja, hij keek dan ook de meeste tijd naar het rif. Achteraf bleek dus dat we met een andere instelling het water in waren gegaan. Ik keek met name naar grote passerende vis en hij keek naar het rif voor het kleine spul. Aangezien ik toch niet zo happy was met hem als buddy heb ik de meeste duiken die daarna nog gemaakt werden gemaakt met een Engelse fotograaf. Dat was de langzaamste duiker van alle gasten.

 

Grappig nog om te vermelden dat mijn kamergenoot vond dat ik erg snel dook, maar dat ik geen enkele moeite had om de duiken daarna bij die Engelsman te blijven. Die haalde mij af en toe nog in..... Tja, als je besluit op klein spul te letten, terwijl bij de briefing wordt gezocht dat het bij deze stek met name om het grote spul gaat, kan dat leiden tot wat irritatie en miscommunicatie onder water.

 

Sanganeb

Een van de bekendste Sudanese riffen is Sanganeb reef. De tweede duik die we hier maakten, begonnen we op hoogst illegale wijze. Het schip ging naar het noordplateau en voer boven het plateau, waarna we allemaal (nagenoeg) gelijk van het duikdek moesten springen. De Sudanezen willen dat eigenlijk niet, maar de kapitein deed het nu toch omdat er niemand in de buurt was. Blijft een gok, want de Sudanese regering laat zijn douaneambtenaren in onooglijke vissersbootjes patrouilleren. Daar zal ik later nog een verhaal over vertellen. Nu eerst Sanganeb. Het is een fantastisch mooie stek. We zagen daar onze eerste grote school bumphead parrotfish.

Ook zagen we, toen we op circa 20 m diepte zaten, hoog boven ons een megagrote school barracuda's die ronddraaide en langzaam in een lange sliert wegzwom. Staat op dvd!! Schitterend mooi! De eerste haaien kwamen hier ook voorbij zetten, maar ze kwamen niet zo dichtbij als bij Shaab Rumi, maar ja, daar worden ze dan ook gevoerd.....

Om even te laten zien hoe dichtbij ze kwamen bij Shaab Rumi, voeg ik nog een foto van een grey reefshark bij.

Umbria

De eerste duik in Sudan heb ik op de Umbria gemaakt. Een beroemd wrak uit de WWll. De Italianen hebben dit schip net buiten de haven van Port Sudan zelf tot zinken gebracht. Op het schip ligt veel munitie. Ook de auto's in het wrak zijn beroemd. Het schip ligt op de zijkant. De davids komen net iets boven het oppervlak uit. Daar ga je dan ook te water vanuit de zodiac. Ik ben met de gids door het wrak heen gedoken. Dat is niet zo moeilijk. Het is goed toegankelijk en je kunt er makkelijk doorheen duiken. Het is behoorlijk ruim. Als je het wrak zelf niet in wilt zijn er veel open stukken waar je toch even het idee hebt in het wrak te zitten. De gids dook onder de bodem van het schip door naar de schroef. Erg leuk om te doen als je er onder vandaan komt. Je ziet dan de schroef. Die ligt op 16 meter. Het is dus niet zo'n diepe duik. Het diepste punt lag op 24 meter. Ik heb 4 duiken op het wrak gemaakt. Waaronder twee nachtduiken. Die waren erg leuk. Tijdens een van die nachtduiken zag ik een  vrijzwemmende torpedorog op het wrak. De ondiepe zijkant van het schip was ook erg interessant. Kun je lekker langs uitduiken op zo'n 5-7 m diepte. Je ziet dan allerlei leuke visjes, platwormen en naaktslakken. Mooi wrak. Vier duiken is zeker niet teveel voor dit wrak.

Italiaanse duikers

wat een waardeloze duikers zijn dat! Bij Shaab Rumi kregen we op een avond een Italiaanse kapitein van een liveaboard op bezoek. Onze gastheer vroeg hem waarom Italiaanse collega's van hem het koraal vastpakken en erop gaan liggen. Hij zei dat dat waarschijnlijk met onervarenheid te maken had. De volgende ochtend gingen wij duiken. Eerst gingen we "ins blaue hinein" om hamerhaaien te zoeken. Toen we terugkwamen bij het plateau besloten mijn buddy en ik om langs de linkerkant van het rif te duiken. We kwamen toen Italianen tegen die op weg waren naar het plateau. Aan boord van ons schip hoorden we na onze duik wat die Italianen hadden gedaan. Een van mijn medepassagiers had een filmpje van hun activiteiten gemaakt. Zij waren op het plateau gekomen en bovenop het koraal gaan liggen. De Italiaanse kapitein die bij ons te gast was geweest had vervolgens de haaien gevoerd! Dat is uiteraard de reden waarom de grijze rifhaaien continu aanwezig zijn op het plateau en waarom die haaien ook relatief dichtbij de duikers komen. Ze  komen gewoon kijken of we wat te eten bij ons hebben! Kan op termijn erg link worden. Op andere stekken zijn ze veel schuwer. Als je de Italianen wijst op het feit dat ze het koraal vastpakken krijg je verontwaardige reacties van die lui. Als dit zo doorgaat zal het koraal binnen een paar jaar veel slechter geworden zijn door het wangedrag van die Italianen. Helaas heeft de Sudanese regering geen oog hiervoor. Zij willen alleen dat de belastingen op tijd betaald worden en dat de veiligheid van het regime is gegarandeerd.

Royal Evolution

Vannacht ben ik teruggekomen van een duikvakantie naar Soedan. Ik ben van 5 april tot 19 april met de Royal Evolution naar Soedan geweest. Er kunnen maximaal 24 gasten mee. Tijdens mijn reis waren er slechts 10 aan boord. Het schip vertrok vanuit Marsa Ghaleb naar St. John's alwaar eerst een uitloodduik werd gemaakt. In totaal werden daar drie duiken gemaakt voordat we vertrokken naar Port Sudan. De vergunning om op weg naar Port Sudan al te duiken was helaas op het laatste moment ingetrokken door de Soedanese regering. Dus we konden pas met duiken beginnen nadat we de vergunning in Port Sudan hadden gekregen. Dat was niet zo heel erg, omdat het grootste deel van de afstand gedurende de nacht werd afgelegd. Overdag konden we beschikken over de jacuzi die aan boord is. Het schip heeft aan mijn verwachtingen voldaan. Erg luxe. Vriendelijke en behulpzame bemanning. Goed eten. Je hebt bij ieder diner soep en volop keuze qua maaltijden. Je begint in de ochtend met een duik waarna je gaat ontbijten. Vervolgens maak je een tweede duik waarna je gaat lunchen. Na de lunch maak je een duik en krijg je een snack met een lekker sapje. Om een uur of zeven kun je een nachtduik maken waarna omstreeks 20.00 uur het diner wordt geserveerd. Niemand is ooit nog ziek geworden door het eten. Ik ook niet. Dat zegt wel iets over de kwaliteit van het eten. De koks zijn getraind door een zwitserse kok. Zelfs de salades zijn hygienisch prima van kwaliteit. Normaliter wordt je van salades nog wel eens ziek in Egypte, maar niet aan boord van dit schip. Men zorgt goed voor de gasten, in alle opzichten. Al met al is dit schip een aanrader als je naar Soedan wilt. De prijs lijkt misschien hoog, maar je hebt wel een tweeweekse reis voor dat geld. Als je het dan vergelijkt met andere 14-daagse liveaboards, vind ik de prijs wel meevallen. Enige punt dat mij bevreemdde was dat er openwater duikers aan boord waren met slechts 29 en 30 duiken. Wat mij nog meer bevreemdde was dat zij gewoon naar 40 meter mochten duiken. De eigenaar, die ook aan boord was, zei dat de gidsen bij de eerste duik al hadden gezien wat voor vlees ze in de kuip hadden (konden ze echter nog niet weten op het moment van de boeking!). Ze geven de duikers volop ruimte. Fotografen kunnen dus min of meer soloduiken, alhoewel je altijd wel in een groep zit. Valt natuurlijk heel wat over te discussieren. Persoonlijk vond ik de vrijheid die ik kreeg wel prettig. Mijn "vaste" buddy was vaak een stuk dieper of horizontaal tamelijk ver (30 meter of zo) bij mij uit de buurt. Ik hou daar niet zo van, maar ja, dat krijg je als je met onbekende buddy's duikt. Ik zorgde er altijd wel voor dat er iemand bij mij in de buurt was, zeker als we "ins blaue hinein" doken.

Rollling Stones

Sommige artiesten moet je eens in je leven "live"gezien hebben. De Rolling Stones horen daarbij. Tot op heden heb ik ze nog nooit live gezien, maar nu gaat het lukken. Ik heb een kaartje voor de Stones op 8 juni in het Goffert park kunnen bemachtigen. Belachelijk duur uiteraard, maar okay, soms moet je jezelf wat gunnen. Toch?

De Beldert

Vanmorgen een duik afgesproken met een clublid voor De Beldert. Bij aankomst (9.45 uur) was de parkeerplaats al mudvol. Gelukkig ging een duikschool met zijn leerlingen al weg. Dus een plekje gezocht en de uitrusting klaargemaakt. Het water stond erg hoog. Bijna de hele vlonder was onderwater verdwenen. We daalden af naar 17 meter en gingen toen linksaf, omdat we de kotter wilden bekijken. We kwamen een roeibootje tegen, maar niet de kotter. Waarschijnlijk hadden we, vanwege het hoge water, nog iets dieper moeten gaan. Hij ligt normaliter op 16 m. Dus toch maar teruggedoken naar de kant. Onderweg nog even een scootmobiel, anker, wat buizen en hier en daar een rivierkreeftje bekeken. Na een half uur hielden we het voor gezien en gingen we het water uit. Helaas was er geen vissenleven te zien. Het zicht was ook niet al te best. Maximaal 2 meter, meer was het niet.

Nieuwe duikstek

Het gebeurt niet vaak dat iemand bericht over een nieuwe duikstek. Dus....aandacht! De duikstek ligt in Huissen bij een basisschool. Een van mijn clubleden is daar docent. Aangezien ze een waterproject hebben ,en dat op ludieke wijze geopend moest worden, was hij op het idee gekomen bij de duikclub te vragen of er mensen zijn die, samen met hem, voor Neptunus wilden spelen. Bas, ik en Michiel wilden wat wel. Michiel zou als droge divemaster op de kant fungeren, Jacques, Bas en ik zouden duiken. De voorbereiding moest in het geniep, want de kinderen mochten ons niet zien. Aan de overkant van de vijver bij de school gingen we ons optuigen. Toen begonnen de problemen. Jacques, de docent, was blijkbaar een beetje nerveus. Ik zag hem opeens wegrijden met Michiel. Wat bleek? Hij was zijn lood vergeten. Opgelucht dat hij zijn lood terughad begon hij zijn set op te bouwen. Wat bleek? Hij was zijn automatenset vergeten. Hoezo zenuwachtig?! Dus Michiel naar het huis van Jacques om de set op te halen. Toen die was gearriveerd konden we eindelijk verder gaan met de duikvoorbereiding.

Na het optuigen liepen we naar de waterkant. Ik dreigde even te vallen, maar ik bleef staan. Met Bas ging het wat minder. Hij glibberde van zijn hoefjes en gleed tegen een (dunne) boom aan. Vervolgens glibberde hij op gecontroleerde wijze het water in. Jacques kwam zonder problemen in het water. Vervolgens snorkelden we naar het midden van de vijver en daalden bij de fontein af. Makkie, toch? Bas lag stijf op de bodem. Kan ook niet anders als je 30 kg lood bij je draagt. Jacques had wat meer moeite. Hij had een drietand bij zich en een spandoek waar toch vrij veel lucht in zat. Ik lag naast Jacques en kon me prima op diepte houden. Er lag ook een pijp naar de fontein waarin ik me aan vast kon houden. Michiel had, nadat we tewater waren gegaan, gebeld naar de school dat de kinderen opgesteld konden worden langs de vijver. Onder water hadden wij een probleem.....we hadden afgesproken tien minuten op de bodem te blijven en dan boven water te komen. Jacques met kroontje op zijn hoofd en de drietand in zijn handen. Echter... het zicht was zo slecht dat we onze horloges niet konden aflezen. Ik was al blij dat ik het rood van Jacques zijn droogpak kon zien. Na een veronderstelde 10 minuten, scheen toch vrij aardig te kloppen bleek later, doken we op. Gejuich van de kinderen....helaas was het spandoek weg. Michiel haalde het op en wierp dat richting Bas. Jacques en ik waren al een beetje naar de kant van de kinderen gelopen (was nogal ondiep, de duik werd uitgevoerd op een diepte van 1,2 meter....). Jacques en ik rolden het spandoek uit en toen was het waterproject geopend.

We gingen naar de kinderen en kropen op de kant. Vervolgens werden we nog wat ondervraagd door wat kinderen. De concierge spoelde ons af. Daarna werd het tijd om naar de auto te gaan en ons om te kleden. We hadden beloofd nog even naar de school te komen. Daar kregen we van Jacques een lekker bakkie koffie en een fles wijn voor de moeite. Al met al, een leuke belevenis. Over 2,5 week kunnen we de video en de foto tijdens een inloopavond bekijken. Lijkt me leuk om naartoe te gaan.

Dui-droogpak

Yippie! Vanmorgen mijn tweede achtereenvolgende droge duik gemaakt in mijn Dui-pak. Zouden de problemen nu definitief opgelost zijn? A.s. zondag nog maar eens een duikje maken in dat pak. Zal toch tijd kosten om vertrouwen in het pak te krijgen. Per slot van rekening heb ik nu ruim een jaar ellende met dat nieuwe pak achter de rug. Hopelijk definitief achter de rug en kan ik nu lange tijd genieten van het droogduiken.

franjehaai

vandaag stond een artikel in de krant over een franjehaai. Een haai die normaliter op grote diepte leeft, maar nu eens aan de oppervlakte was gekomen. Helaas is dat dier gevangen en na een paar uur overleden. Meer weten?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Franjehaai

voor een video:

http://www.youtube.com/watch?v=Qz_nZixWX6Q&eurl=

Video vind ik er eigenlijk een beetje onnatuurlijk uitzien.

Duikongeval Elphinstone

er was de laatste tijd op het duikforum een thread aan het lopen over de 4 duikers die zijn omgekomen bij Elphinstone reef. De enige overlevende heeft geschreven wat er gebeurt is op http://www.webdive.ru/forum.php?a=2&id_p=63&id_t=73

Het verhaal schept meer duidelijkheid over wat er gebeurt is. Toch blijven er een hoop vragen. Wat nog steeds niet duidelijk is, is bijvoorbeeld wat de schipper van de boot heeft gedaan. Waarom is er geen reddingsactie op touw gezet? De overlevenden hebben slechts 2 boten gezien. Die waren blijkbaar niet op zoek naar hen. Vreemd, het verhaal zal vast nog wel een vervolg krijgen.

fotowebsite

Ik heb mijn fotowebsite www.erwinopreis.nl vernieuwd. Er staan nu ook duikfoto's uit Nederland op. Ik heb in dat album een onderverdeling gemaakt in zoetwater en zoutwater. De verzameling in die albums is nog niet zo groot, omdat ik nog niet voldoende foto's heb gemaakt die naar mijn mening goed genoeg zijn om in zo'n publiek album op te nemen. Helaas zit er vaak veel zweefvuil in de Nederlandse wateren. Ook werken die vissen lang niet altijd mee, door net op het moment van afdrukken de verkeerde kant op te kijken. Ik hoop in de loop van deze winter de verzameling wat uit te breiden, mits de omstandigheden onder water goed zijn.

Nieuwjaarsduik 7-1-2007

Vanmorgen wordt de nieuwjaarsduik van de club gehouden in de Beldert. Helaas zonder mij dit keer, omdat ik niet over een droog pak kan beschikken. Dus speel ik, met El, voor fotograaf. Een aantal clubleden, die je met warm weer nooit ziet als duiker langs de waterkant (Bas, Michiel), gaat vandaag de nieuwjaarsduik maken. Ja, zelfs een visser(!!) gaat vandaag duiken.

Kritisch kijken we dan ook of de visser nog wel weet hoe je een duiksetje opbouwt. En ja hoor, hij heeft er moeite mee... de fles blaast af. Fishdivemaster check your equipement! Gelukkig heeft Jacques, onze clubnestor, wel een o-ringetje voor de visser. Dat de visser leidt aan stress blijkt niet alleen uit de vreemde gezichtsuitdrukkingen die hij maakt voordat ze te water gaan, maar was ook al gebleken uit het tempo waarin hij zijn uitrusting opbouwt. Tja, er gaat niets boven ervaring.

Voordat hij ging afdalen moest de visser nog wel even laten zien dat hij het toch wel heel erg stoer vond dat hij weer eens ging duiken. Hij imiteerde daar een gorilla voor.

El en ik kunnen uiteraard niets vertellen over hoe de duik verliep. Wel kwam die visser met zijn maatje op z'n gegeven teruggelopen naar de auto en hielden zij stoere verhalen over de hoeveelheid en de grootte van de vissen die ze gezien hadden. Jaja....;-) Diezelfde visser had in Ressen een gigagrote steur gezien... hele jaar hebben we ernaar gezocht en denk je dat die nog eens gezien wordt??? hahaha...Het andere buddyteam (Gertje, Bas, Michiel) had alleen een rivierkreeftje gezien. Toch typisch dat die visser dan zoveel ziet.

Na de duik zijn we naar het clubrestaurant gegaan voor een warme choco en een hete klets. Wie wil weten wat een hete klets(en nog geen lid is) is kan lid worden van duikteam Sepia ( www.duikteamsepia.nl). Het is iets zeer bijzonders....

Al met al was het weer een zeer geslaagde nieuwjaarsduik met een zeer hoog opkomstpercentage. Hopelijk is de opkomst in het nieuwe jaar bij alle activiteiten net zo hoog, of nog hoger. Het nieuwe duikjaar is geopend. Aanstaande vrijdagavond de clubreceptie en dan gaan we alle activiteiten van het nieuwe jaar eens doornemen.

Iedereen een goed duikjaar toegewenst!

Beste wensen voor 2007

Voor iedereen: de beste wensen en veel geluk en gezondheid in 2007. Dat het een goed duikjaar mag worden met heel veel mooie duiken en foto's.