Elfriede

Vanmorgen werd ik gebeld en gevraagd om wat eerder naar de crematie te komen. Het duikteam was verzocht om de kist te begeleiden. Het was toch wel prettig dat we haar mochten begeleiden van de rouwzaal naar het crematorium. Er waren erg veel mensen. Dat geeft de familie natuurlijk veel troost. Ze hadden het er erg moeilijk mee. Op het einde, waarbij je om de kist loopt om afscheid van de overledene te nemen, werd een Afrikaans nummer gezongen. Het was een passend nummer. Erg aangrijpend ook.  Elfriede stond nog midden in het leven. Ik heb een behoorlijk aantal duiken met haar mogen maken en had een goed contact met haar. Zij vertelde laatst nog dat zij de duikclub als haar sociale leven beschouwde. Dat soort momenten staan nu opeens heel helder voor de geest. El, ik zal je nooit vergeten.